Een eerste benadering
– Waar mogelijk spontaan contact leggen met jongeren uit de buurt zodat je elkaar leert kennen nog voor er problemen zijn. Dit geeft een goed inzicht in wat er in een wijk speelt, wat de gewoonten zijn en welke moeilijkheden op straat worden ervaren. Een vertrouwensrelatie is de sleutel tot goede communicatie.
– Het is belangrijk om de leeftijd van de jongere zo goed mogelijk in te schatten, dan kan je je taalgebruik aanpassen. Een tiener aanspreken als een kleuter wekt alleen maar irritatie op, waardoor je een constructieve dialoog mag vergeten.
– Wederzijds respect is de sleutel voor goede communicatie tussen volwassenen en een groep jongeren. Jongeren zullen meer begrip tonen en rustiger zijn als ze het gevoel hebben dat je ze positief bekijkt. Daarom moet je jongeren begroeten en hen voorzichtig benaderen en vragen hoe het met hen gaat alvorens opmerkingen te maken of hen te vragen iets te doen.
– Vergelijk hen niet met andere jongeren van hun leeftijd die je als voorbeeld stelt. Dat maakt ze enkel jaloers of kwaad.
Stel je niet autoritair op
– Tijdens de gesprekken moet je hen een veilig gevoel geven. Volwassenen kunnen soms agressief, minachtend of bedreigend overkomen terwijl de jongere van bij het begin het gevoel moet hebben dat het er rustig aan toe zal gaan.
– Als er meerdere volwassenen zijn is het essentieel dat deze geen terloopse opmerkingen of flauwe grapjes maken die bij de jongeren negatief of als provocatie overkomen.
– Toon geduld en begrip. Ga niet direct dreigen, bang maken of straffen. Leg uit waarom je hen aanspreekt en waar de jongere in de fout is gegaan. Als een jongere zich niet begrepen voelt zal hij sneller geprikkeld reageren.
– Neem een agressieve taal of houding van de jongere tegenover jou niet persoonlijk op. Dit is immers een afweermechanisme en toont de psychologische onvolwassenheid van de jongere. Vaak verwarren zij agressiviteit met assertiviteit en denken ze dat ze zo hun persoonlijkheid en identiteit tegenover een volwassene doen gelden.
Moedig een positieve houding aan
– Let op je blik en je lichaamstaal: staar de jongeren niet aan of ga niet met je vinger wijzen.
– Spreek de jongeren niet te familiair een. Ze kunnen dit opvatten als een gebrek aan respect. Blijf vriendelijk. Ontwikkel het menselijke aspect en praat rustig en beleefd in plaats van op een neerbuigende manier. Toon wederzijds respect en openheid binnen het regelgevend kader. Een volwassene is ooit ook jong geweest, denk daaraan.
– Vermijd vooroordelen.
– Neem een objectieve en neutrale houding aan als je de jongeren bewust wil maken van wat er speelt in die situatie: “Jullie komen samen in het park om plezier te maken en uiteindelijk slingert er overal afval rond. Stel je nu even voor dat jullie een hapje komen eten en de bank in deze staat aantreffen: hoe zouden jullie je dan voelen? “
– Spreek in de “ik”-vorm om hen mee te krijgen: “Ik zou iets willen vragen“, “Ik heb hier een probleem mee“, “Ik zou het op prijs stellen als...”.
– Via indirecte communicatie kan je op hun verantwoordelijkheidsgevoel inspelen en geef je de jongeren de kans om “zonder gezichtsverlies” weg te komen: “Laten we hier niet te veel afval gooien: jullie ruimen wel op voor je vertrekt, toch?”
– Formuleer dingen positief door niet te benadrukken wat verboden is, maar door met hen na te denken over alternatieven om problemen op te lossen.
– Blijf je richten op de kernboodschap en reageer niet op provocaties.
– Bedank de jongeren aan het einde van het gesprek en ga niet zitten aantonen dat de volwassene gelijk had.
© secunews – https://www.secunews.be